İdrak Şiiri - Begüm Kıtay

ceset, ülkesidir ölünün

sınır ötesi ruhun her zerresi,

zamanı gelince ayrılır vatanından

ölünce mülteci olur her insan.

ruhun sonu yoksa

bu toprak kokan eller kimin?

sakın kendinden, tüm özneleri.

bir zaman geçer

bozulur dünya nesneleri.

düzeltmek için düzelmek gerekir.

kuyularda yıkanmak,

"suyun temiz mi?" diye

kuyuya sormak gerekir.

karanlıkta bulursan renkleri,

açılır gözlerin.

bildiklerinden korkarsın,

ama vardır hiç bilmediklerin.

rotan belliyse çizilir haritan.

idrak yaşamayı zorlaştırır,

ondan aptal rolündedir insan.