İdlib Şehidlerine Şiiri - Muammer Gökçay

Şu uğursuz gece
Ne karanlık
Ne bitmez bir geceydi
Öyle ki
Ebabiller dahi secdedeydi
Bir çığlık koptu ki Anadolu’dan
Gâh Kudüs ağladı
Gâh asuman
Semalardan rüyalara taşan bir ferman
Sanki haram kılmıştı uykuyu o an
Şüheda melek kanatlarını
Teslim alırken Cafer-i tayyardan
Sineler ah çektikçe
Dem tuttu gözyaşları,
Bu mübarek duaya âmin derken
Ne diyeyim
Nâ ümit olmak yok mazimizde
Gönüller püryan oldu
Akıllar üryan
Şu ağlayan analar ki
Melekler imrenmekte
Anadolu kokan ellerini
Tüm bir millet öpmekte
Şu okunan ayetler
Zafer türkünün muştusunu vermekte
Biz otuz üçü
Tesbihte çekerdik be Mehmedim!
Artık unutulmaz kaderim…