Benden içeriydi
benim doru at
fakat sakat
lakin topallayarak yine de
geçti azgın nehri
gelip geçip gitti
açık kaldığını görmemiş ki giderken
çeşmelerin
su bastı canevimi
oysa topaldı
kör değildi
şu yangının aleviyle suz-i dil
bu idil
ve kısrak
ve topallayarak
gelip geçti gitti
nehir lâl konuşmaz
at sakat yürüyemez
coşkusu olmasa idi nehrin
çeşm-i dil
idil
ve sağır benimin içi
alev aldı can evim yandı bitti
kül oldu
suz-i dil
idil
at sakat nehir lâl
biri konuşmaz
yürüyemez öteki
sağır içimdeki ben
7/Ekim/2011/Cuma/Bodrum
Yüksel Nimet ApelKayıt Tarihi : 7.10.2011 10:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hele at deyince, hele de suz-i dil deyince... Kulağıma ne hoş geldi bilseniz...
Belki bu şiirin içinde bilemediğimiz hüzünler var...
Belki bir gidiş, akan gözyaşları, yanıp kül olan yürekler var.
Ama ben onları tek elimle kapatıp, diğer elimle atı sevmek istedim.
Selam ve sevgiler sevgili dost... Hâlenur Kor
Tam puan.
TÜM YORUMLAR (1)