Rengârenk çiçeklerden bir sevda bahçem vardı
Yeşiller muradımdı, pembe ümit kokardı
Bahçemin sonu yoktu, hayallerim kadardı
Merhametsiz bir rüzgâr tarumar etmeseydi...
Mutluluk anlatırdı kitabım yaprak yaprak
Gül dalında bülbüldüm; alem küskün ben şakrak
Umutlardı, her sabah çalan kapımı tak, tak
Talih denen canavar tokmağı sökmeseydi
Gönlümün ahengiydi kulağımdaki her ses
Beni taklid ederdi gülen, eğlenen herkes
Pırıl pırıldı dünyam sislenmemişti bir kez
Eğer güneş altında karanlık çökmeseydi.
03.04.1961
Kamil KarasuKayıt Tarihi : 6.4.2015 12:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!