İdeal Şiiri - Yaşar Ateş

İnsan yeterini bilmeli
Bilir maymun iştahını yendikçe
Benden daha kötü durumdakileri kim bilir?
İnsan, kendi toplumu için amacı olandır
Şair, insanlar için idealleri olandır

Hizmet mutlulukta saklıdır
Toplumda yer bulabilmek de bizde bir görevdir

İdealist olmak, hayaperestlik değil
Sevmek, gerçeği inkar etmek değil
Mutlu olmak yalnızken olur mu hiç?
Paylaşılmayan sevinç yaşanamaz
İnsan tek başına mutlu olur mu hiç?

Aynı ve tekdüze yaşantılar
Nefret verir insana,
Utandırır aynalara bakmaya
Utanırken insan yaşamak güzel belki
Toplumun yaşantısına uygun olmak ta nedir?
Herkesi aynı kefeye koymak vatanı çökertir
Ne mutlu kendi dünyalarını yaratanlara
Hiç acımaz yaralıların yarası bu yolda!

Dünya insanlar için varolmuştur
Biz de kalkmış ona acımasız ve yalan deriz
Bilmiyoruz sanki yok ettiklerimizi
Hem yeşili hem de atmosferi katledişi
Hayata dair ne yaptık ki?
Duyarlı insanlara ne kattık ki?
Duyarlı bir idealiste aynen şunu dedik;
''saçmalama''
Hayat için değil de kendimiz için yaşadık
Duyarlı ve amaçlı insanları,
Elimizin tersi ile itip boşverdik onları

Belki bilmeyiz hayaller yaşanmaz...
Düşününce aslında rüyalar gerçek değil,
Böyle bir dünyada gerçekler hayatta değil