İdeal İnsan Şiiri - Durdu Şahin

Şu dünyanın yükünden,
Yüzsüzlüğünden bunalan
Ve boşluklar içerisinde bocalamaktan bıkan,
Usanan insanoğlu;
Yaratılışına uygun olan,
İnsanlara en güzel zeminleri gösteren,
Bu zeminlerde istenilen düzeyde yaşayabilmesi için
Birçok zamanlar yaratan Rabb'ine yönelmeli,
Ve yakarışlarını hatalarının affedilmesi için
Sürekli artırmalıdır.

Yolmalıdır,
Bağlarından, bahçelerinden ayrık otlarını.
Temizlemelidir yüreklere giden bütün yollardaki dikenleri.
Dirilişin insanı dinlendiren ve dillendiren seçkin ürünlerini,
Tahrip etmeden doldurmalıdır yürek bohçasına.
Koşmalı koşan insanlara doğru,
Konuşmalı konuşması gerekenleri korkmadan…

Sağlam ve sağlıklı düşüncelere düşman olmayan,
Yaptığı hiçbir hayırlı işten pişmanlık duymayan
Kalem sahipleri ile dostluklar kurmalı,
Bu yürek kahramanlarına papatyalar, karanfiller sunmanın
Sonsuz lezzetini yaşamalıdır.
Doğruları devirmek için ayaklarımıza dolanan
Densizlere ve değersizlere karşı,
İzzetini ve iffetini korumalıdır.
İlke sahibi,
İlim sahibi,
Ülkü sahibi olmadan,
Nefsinin oluşturduğu barikatları iman gücüyle yıkmadan,
Kötülükleri, köksüzlükleri, kötümserlikleri kafalardan atmadan,
İdeal insan olunamaz.,
Bilmelidir…

İdeal insan,
İlke ve ülkülerden hiçbir zaman ayrılmaz,
İliklerine kadar iman ile dolar,
Yüzü ve yüreği olanların önündeki bütün yabani otları yolar,
Yokuşları yorarak yol alabilme cehdini gösterir.

Günümüzün görüşlerine güve düşmüş,
Gübreleşmiş,
Düşünceleri küflenmiş,
Gününden, dününden habersiz yaşayan insanlarından
Vebadan kaçar gibi kaçıp,
İdeal insan olmanın olabilmenin
Seviyeli ve şerefli mücadelesini yürütenlere,
Ne mutlu!