ne belasın sen be acı...
ne gidersin içimden... ne de ben seni bırakırım...
gözlerimi yaşatır, beni yaşlandırır, beni hep böyle yaşatırsın...
bir gün elbette dünyanın acısını sıyırıp öteye gidende...
bunların hesabını verende...
arada bir yalnızlastığında, sağın solun seni terkettiğinde,
öyle ki 'hapsolmuşuz bu dünyaya bir yere gidemiyorum' dediğinde,
kalbin soruların baskısında kendini atacak yer bulamadığında,
gözlerin titreyip gördüklerine inanamadığında,
ellerin 'niye? ' vaziyetini alıp öne doğru gittiğinde,
sıkıntılarını kime anlatayım diye durup günlerce düşündüğünde,
ne olurdu bir kere anlayabilseydin...
karşımda durarak bu zavallıyı izliyorsun, aslında sana değil benim seslenişim...
birine ama senin ötendeki birine... sen sadece duransın hareketsiz...
ne olurdu içimize bastırdığımız insanlığa bir kere dönmeyi başarabilseydik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!