İdareci Şiiri - Mete Özdikici

Liyakatın yok iken baş oldun
Mekânın kıç idi kafan odun

Adam yokluğundan erbab-ı idare oldun
Ademi kel ettin saç baş yoldun

Derd-i maişet zoru ile eğdirdin baş
Taç oldu başlara attığın taş

Verdin kimine aş kimine gözde yaş
Zillet-i millet oldu illet-i maaş

Yukarıya yağdanlık aşağıdan yalakalık
Budur sebebi insanın forması kalabalık

Tutunsan düşersin zayıftır yakalık
Eline geçecektir cepte kocaman bir balık

Mikroyönetim makroyönetim çalışana düşman
Haklıymışsın Makyaveli sana uymayan pişman

Dümene geçmiş semiz bir şişman
İnsandan öte acip bir azman

Suskunluğu gevezeliğini setreder idarenin
Geçmişini geleceğini gördüm bu fasit dairenin

Yağı dolu fitili noksan beş numaralı idarenin
Çıkarmış ağzından fitil yerine dilin iğrenin

Bulmuş yanına emrinde üç beş çevre
Zaman süratlidir geçer bir gün bu devre

Gelene ağam gidene paşam buyur der eve
Mekânını benzetmiştir ahıra bu makam-ı evre

Kızınca şimşek gibi beyninden
Bin bir irade döker çehresinden

Kusmukla dolu kafatasından
Bir bir logore saçar ağzından

Kirlenmiş mülevves teni candadır
Heves-i makam terk-i canandadır

Suretini gördüm kirli bir camdadır
İlişmeyin O şimdi işkilli bir andadır