Yokluk içinde, anamdan doğmuşum.
Sırtıma giyecek yokmuş, donmuşum.
Kayseri, keten bez’ine konmuşum.
Buna şükür dedim, idare ettim.
Sıkıntılar, yakamı bırakmadı.
Herkesin varlıktı, Allah'a yâdı.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta