bana çokmuş mutluluk!
ellerinkiyle yaşıyorum...
bu gövde benim değil!
emaneten taşıyorum...
uzaktan izlerken seni,
aşkın parçalanmıştı hani...
birazı yanıma düştü,
ona da sırtlanlar(!) üşüştü...
şimdi bak ne diyorum;
aşkı tanımayan ben,
seni görmek,sevebilmek adına
bir köpek gibi hem de
o kırıntılarla
idare ediyorum....
Kayıt Tarihi : 15.2.2010 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)