İdamlıktır Benim Bu Seni Sevmelerim

Asla unutamadım seni hala kaçak korkularımın tek sebebisin
Şüpheli bir cinayetin ardında bırakılmış meçhul bir intihar mektubu gibisin
Okudukça yeniden ölüyorum seninle, sen benim asıl katilimsin
Dönmediğin her gün her an bin kez daha ölüyorum bunu da bilesin.

Seninki basit bir cinayet değil koca bir katliamdır aslında
Ne zamanki katlim-i vacip kıldın bu amaçsız zamanda
Cevap bile veremedim gördün, aciz bir çocuğum her daim karşında
İdam fermanım mühürlenmiş, senden mukaddes bir emanet gibi taşıyorum boynumda.

Seni sevdiğimden beri adil yargılayamaz oldu mahkemeler
Tutanaklarda idamlıktır geçecek adım yetmez bunu anlatmaya kelimeler
Koymazdı bu kadar, yanımda olsaydın koymazdı bu ucu görünmez kara geceler
Kendim kıyardım canıma bir defacık gözlerimin içine bakıp öpüverseydin eğer.

Kapanmıyor gözlerim uykuya hasret, uykularımı ölüme bıraktım seninle
Belki yüz bin defa vuruştun, sende kaybettin benliğini benimle
Acımanı falan istemiyorum mirasın yalnızlığım benim kavgam kendimle
Ve bu saatten sonra tüm yaşantılarımın her anı baş başa sensizliğimle.

Şimdi dokunmaktan ve konuşmakta ürperdiğim sen asla yanımda yoksun
Bu çirkin kapitalizmin çirkef şehrine hapsolduğundan beri sende kokuştun
Duymuyorsun cebi delik sevdaların çığlıklarını sevgisizlik çölündeki ateşle tutuştun
Sen artık umutsuz gözlerimde ıssız bir silület,sönmeye yüz tutmuş bir ışık bir kayboluştun.