İdamlık Şiiri - Ferhat Arıkan

Dünyanın kanunu mu sanki kimse olamazmıydı dertsiz
Demir parmaklıklar arasında arıyorum seni nedensiz
Gözlerinin içine bakarken suçlu gibi yakalandım
Bu sevdanın çıkmaz sokağında kaldım
Yalnız şehrin ıssız kaldırımları görünmüyor her yanım karanlık
Anladım ki bir gökyüzü birde yüreğim idamlık
Kurtulamayacak mı secdeye uzanan parmaklarım
Kaçamayacak mış gibi dipsiz çukura gömülü ayaklarım
Sıra sıra dizilmiş ağaçlar yol boyunca
Bir gülümseme belirdi yapraklarinda
Sanki seni tanımış gibi bakıyorlardı yüzüne
Dallarını uzatmıştı kurtulması için gökyüzüne
Sende bana ellerini uzat uzat ki kurtulayım
Bende senin gibi masmavi bir gökyüzü olayım
Günahım karanlık bir çukur olmuş yüreğimde
Ellerini uzat yoksa kurtulamayacam tövbe etsemde
Gökyüzünün mavisi denizin dalgasına karıştı
Yüreğim bedenime bedenim gözlerine alıştı
Bir yığın insan tanıdım kokmuş çöplüklerinde
Kin nefret biriktirmişler kirlenmiş yüreklerinde
Bir lokma değilmiydi bizi doyuracak olan
Gerisi yüreklerde bir dua bizlere çocuklardan
Satılmış ruhların elleri dokunmasın onlara
Masmavi bir gökyüzü bırakalım tertemiz çocuklara
Kuytu köşelerde saklı kalırmıydı çiçekler
Sende saklan gülüm yoksa senide ezecekler
Ey insanoğlu konuşsanıza nereye kadar bu zulüm
Zalimlik ediyorsunuz ya size gelmiyecek miydi ölüm
Darağacına asılı gökyüzünün çiçekleri
Dinleyin beni bunlar idamlığın son sözleri
Bu zulüm bu sevda ve hasret bir gün bitecek
Kirlenmiş ruhlarınız kirlenmiş bedenlerde dirilecek
Bütün bedenler kirli bütün yüzler karanlık
Ruhum yüreğimde yüreğim gözlerinde idamlık

22.11.2020