İdama 5 Kala Şiirleri

Çürümüş yeşil bir bucaklığın ortasında ansızın
Kapatmışlar üstüme taşocaklarını, cezaevlerini
Sen bu naçiz gözlerimin ulaşılamaz vakurluğu, ulaşılamaz şıklığı…
Sana dokunamamak ne acı ne acı!

Ve bir ağaç gibi dallarında bulmak edayı ve saflığı
Uyumak Uyumak! Ve yatak odalarında yeniden uyanmak
Ve incili kostümlerinde görmek yeniden uzaklığı
Tenini koklayamamak ne acı sevgilim ne acı! ...

Yaşamak öpülesi toprağın üstünde üçüncü bir insan gibi
Ve dokunamamak bel sandığına bağlanmış ellerimle sana
Bu saatte Ne varmak saadete, Ne de vurulmak idama!
Ve seni öpebilmenin bahtiyarsızlığı
Ne acı sevgilim! Ne acı! … ne acı ama…

.................................................................................................

II.

Özlemi kuranların şarkılarıdır dudağımda
Kardeşikle yürümekteyim idama! .

Ve ben ölümü bu insanların,
ışığı sönmüş gözlerinde gördüm, daha 18’imdeyken.

meğer bizim içinmiş ölüm
Her defasında pisliği duymak, ne kadar hazin
Kavga,kan ve sefalet yaşamaktayken Bizim için…

Seni ve aşkı özlemek için duvarlarıma her döndüğümde
Katranlı yüzlerini görmek çocuklarımın
Ve düşünmek bir kez daha ölmeyi, yaşamaya hasretken

Ve ben ölümü bu insaların,
ışığı sönmüş gözlerinde gördüm,daha 18’imdeyken…

....................................................................................................

III.

Beklemesi insanı durakların, ve götürebilmesi sarışın vagonlara sıkışarak

Buğday nimetleri ıslatarak durdurmak zamanı,
Ve yeniden pabyonumum üzerinden görebilmek yorgunluğu,neşeyi vee kadını
Bölüştürmek sofrasını hürriyetin, oturtmak baş koltuğuna asil memleketimi
Ben olmak! ,
Ve seni hatırlamak, sandıklardan çıkartmak şiirlerimi, ve yeniden yazmak gibi
Yurdum insanı, ve bayrağım gibi
Ne kadar kıymetli şey özlemek seni…