İdam sehpasına giderken

Ne gözüm görür yüzünü
Ne zikreder ismini dudağım
Ne çığlıklarını duyar kulağım
Ne de sana gider ayaklarım
Şimdi yağmurlu bir gecede
oturmuş seni düşünüyorum
Tek dostum kalbinden de siyah gökyüzü
Unut diyor ona dair ne varsa
Saçlarının rüzgarda savruluşu geliyor aklıma
Hiç dokunamadığım dizime koyupta sevemediğim saçların
Şimdi biz iki düşman artık geçmişle ve seninle
Geçmiş eli kanlı bir katil nazarımda
Seni hatırlattığı için her dakika
Şimdi kelimesi anlamını yitirdi seninle
Seni hatırlatır her yer ,her saat
Saatler ne de çabuk geçiyor gündüzleri
Geceleri ise bitmek bilmeyen bir işkence
Sen uyurken ben ölüyorum
Kaç gece ağladım yalnız
Gözyaşlarım aktı yanaklarıma doğru
Dudağımda tuzlu bir tat
Gülüşlerinin aklıma gelmesiyle tatlılaşan
Ruhum idam sehpasında
Geçirdi boynuna urganı
Şimdi veda vakti bu umutsuz aşka
Ben artık zihnimden attım seni
Zaman unuttur mu gülüşünü
Peki ya gözlerini
Ah bu aptallık sevgilim
Ayaklarım kan revan
Yürüyorum ölüme
Sensizliğe...