İdam Ne Sefil Bir İşkence

Tüm sokaklar kapanmış öteden
Çıkar yolum kalmamış ezelden
Bir ip sallanmakta öylece
Ben vatanı savundum
Suçum buysa eğer boynum kıldan ince

Vurdu ardından hakim çekicini masaya
Kızmıştı belli... yüzümdeki o sert bakıştan
Karar dedi insafsızca...İdam en makbul yolmuş bana
Sağımda bir asker solumda bir asker
Yürü dedi sadece...Yürüdüm sonsuzluğa

Az ilerde meşhur darağacı lakaplı idam masası
Kalabalığa baktım usulca...Bir şey söylemedim
Bir basamak çıktım içim yandı
Ardından bir basamak daha çıktım
Geçmişim geldi gözler önüne,ayaklarıma serildi
Üstlerine bastım bir basamak daha çıktım
Zirve soğuk,Kimseler yok ve sessiz
Bir ben vardım..Bir ip...
Konuşamadım...
Acılarım büyüdü içimde...
Nefret duydum ilk defa o adalet yoksunu kişilere
Korktum...Aklıma bile gelmezdi korkum
İlk defa bu denli korktum...
Son söz dedi az ilerden bir ses..
Bunun hesabı elbet sizlere de yakındır dedim...
İp boynuma dolandı sus dercesine
Sustum...
Gözlerimi kapadım...
Elimden başka ne gelirdi...
Boncuk boncuk terler süzüldü alnımdan...
Adalet adaletten yoksun...
Kimseler yok..
Bir ben vardım o gün...
Bir sonsuz karanlık...
Ölümü diledim en acısız şekilde..
İp kavradı boğazımı kesercesine...
Sonrası meçhul bir ayrıntı...
İdam..Ne sefil bir işkence...