İdam Mahkumundan Şiiri - Arda İnal

Ay geceye verirken hüznünü,
Mutlulukların gerisindeyim artık.
İntibahlara uzak,
Sabah güneşine hasretim.
Yedi demir küflü parmaklık,
Bir karanlık, rutubetli hücre,
Bir de ışıltılı mavilikleri
Delip geçen kurşunun yarası...

Bir mahpusluk ağıdı çalarken radyoda,
Darağacıyla randevum yaklaşıyor artık.
Kadere boyun eğmeyen bu yürek,
Haksızlıkları haykırdı boyuna.
Yedi eski emektar parmaklık,
Bir sidik kokulu dört-duvar hücre.
Ve yüreklerden mutluluğu
Def eden kurşunun yarası.

Bir yiğit mektup yazarken anacığına,
Son demlerimi yaşıyorum artık,
Düşüncem suç, kalemim darağacı olmuş,
Olsun be güzel insan,
Ezilerek gün ışığı göreceğime,
Özgür, başım dik yürürüm darağacına.
Hem ölümden öte yol mu var,
Ebedi aydınlıklara!

(20.05.2004)