İdam Gerek Şiiri - Bahadır Arif Mete

Bağırdın çağırdın!
Utanmadın el kaldırdın,
Seni doğurana.
Azarladın…
Kendini adamdan saydın!
Biri anandı biri bacın;
Bir de gözünün nuru evladın.
Ne çocuk dedin
Ömrünün baharında fidan!
Uçkuruna sahip çıkmadın,
Şarlatanlar gibi kahkahalar attın.
Tecavüz ettin erkeğim dedin!
Yaktın yetmedi,
Kılıç çekip kestin doğradın
Hayvanlar bile utandı
Yer gök ağladı
Kaldırmadı vicdanlar
Sen hala utanmadın
Kendini bir halt sandın
Baş tacı edecekken köle ettin,
İhanet ettin
Ziyan ettin
Emanete sahip çıkmadın
Ne insan oldun ne adam
Sana idam gerek idam
Kısaslardan kısas beğen
Bekler seni ebedi Cehennem!