İdam Şiiri - Umman Gönlüm

İsmini anmak için, cesaretim yok.
Alem çatlar diye korkarım.
Kıyamet yakındır, hemde çok.
Sura üflenir, yine seni ararım.
Kanatır göğsümü bir zehirli ok.

Anlarım canlanır, yine bir gece.
Sesinden nağmeler çaldılar.
Ezberimdedir, yine iki hece.
Seni benden duydular.
İçimdeki sevgine, şahit oldular sadece.

İçimde büyüttüm, seni bir asır.
Bilinmeyen aşkı ve sevgiyi öğretti.
Perdeler ardından yankılanan sır.
Dilimdeki duama yetti.
Sensiz, sevgim yetim kalır.

Sevinç ve hüzün aynı yürekte.
Bir tarafımda, binbir renkte çiçekler.
Bir tarafımda, ölüm asılmış çelenkte.
Acıya doymuş maziler.
Seni güzel günler bekler, gelecekte.

Zamana bitap, bir gemi gibi.
Durgun kalıyorum, okyanuslarda.
Suskun yüreğimin sensin sahibi.
Gözlerinde kaybolurum ufuklarda.
Sabır ve metanet doludur, kuyunun dibi.

Çekip giderken beni İDAM et.
Bekletilmiş, kanlı darağacında.
Arta kalmış sevgilere, duyulmasın nedamet.
Boğulup titremesin kalbin, aşk acısında.
Kontrolsüz aşka, düşersen şayet.

Ölçüsüz aşkta bir sevda kuşu.
Sevgimi kondurur, yüreğinde.
Kaldırır tüm mahzunlu duruşu,
Can verir bakışlarında ve defnedilir gözünde.
Nur ışığında başlar tekrar doğuşu.

Razıyım senden gelen her çileye,
Unutma hep beni anımsa,
Zorluk ve sıkıntı bana senden hediye.
Ömrüm ömrüme yazılmışsa.
Mezar taşıma gelirsin diye.