İçtim, içten içe içtim...
Kimseyle konuşmadan içtim
Gözlerinden geçtim sırılsıklam; gene içtim
Açtım pencereyi, avazım çıktığı kadar bağırmak için;
'Seviyorum Seni'
Sonra içlendim iyiden iyiye, başım dışarda, yüreğim içerde içtim.
Bakışına, gülüşüne, dokunuşuna içtim
Şerefine, sevdiklerine, üzüldüklerine, istediklerine, küfür ettiklerine...
Seni bana çıkarmışlar gibi görüşe, avlu vaktinde, hep sana içtim.
Sonra bitti gece, herkes gitti
Bir sen kaldın yüreğimin ötesine
Bıraktığın yalnızlığa içtim....
Ne içtimse, içten içe sana içtim.
Kayıt Tarihi : 2.1.2009 16:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aziz Yolcu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/02/ictim-8.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!