İçtikçe bir başkası oluyorum sanki,
Benim olmayan bir hayatı yaşayan.
Herkesin beni tanıdığını sandığım
Hiç bilmediğim insanların içinde
İçtikçe isyanlarım kabarıyor sanki.
Keşkelerim volkan olup patlıyor
Benim olmasa da bu yaşam
Sahibi adına üzülüyorum birazda
İçtikçe yüreğim uyuşuyor sanki
Dudaklarım ve ellerim yerine
Sarhoş olup unutmak istiyorum
Uyuşturamadığım gönül yaramı
İçtikçe bir başka ben oluyorum sanki
Daha iyi algılayan gerçeği
Ayılınca da sarıyor emanet yaşam maskesi
Mutlu insan rolü yapayım diye…
Kayıt Tarihi : 21.2.2013 13:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Öten](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/02/21/ictikce.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!