İçtikçe Şiiri - Koray Aksoy

belki içtikçe
gözlerin daha çok değer gözlerime
uyuşmanın verdiği dayanılmaz haz
sende vuku bulur
ve daha az yanar suların çekildiği zamanda -ellerim-
nilüferler cansız solar
kıyımsız, sakin bir ilkbahar
sen, az önce önünden geçtiğim vitrindeki kadın
biraz sonra sokaklar anlamsız kasımpatı kokularıyla dolar
gece mühürlü, kor yanıklığında suskun ve ihtişamsız
nasılda parıldıyor vernikle makyajlı gözlerin
bir restoranda bekleyen genç adamın nafileliği gibi
çığlıksız, keskin ve bronz heykeller gibi
nedensiz ve yağmurlardan uzak bir çölde savruluyor saçların
sarı en ağır renginde bu gece
irin denizinden çıkmışçasına mide bulandırıcı
nehirlerde yosunların kör ve yalnız dansları
belki etkisi güneşin sağanağındadır -umudun-
son, sonsuz ve sonbahar
çiğdemler, papatyalar
yeniden doğuşta
mevsimler tersine dönmekte
bedeli ağır bu iklimsel vurdumduymazlığın...