Ben en çok anlaşılmayan bir dilde, kalbe anlam katan anlaşmayı sevdim sessizce.
Ben en çok anlaşabilmekteki anı sevdim yaşadıkça.
Oysa zaman,anlam ve bilmek bütünlüyordu yaşama kalpten baktıkça.
Anladıkça yakınlık; bir manada dile geliyordu kimsenin anlamayacağı bir dilde.
Sükut oluyordu gerçek içtenlik ve samimiyet bakışlarında.
Kayıt Tarihi : 27.8.2013 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!