İçten çürüyen ağaç
Titredikçe içi
Garip bir haz duyuyordu
İçten çürüyen ağaç
Büyüdükçe içindeki boşluk
Derinden uyuyordu
İçten çürüyen ağaç
Özünü taş sütun
Yerine koyuyordu
İçten çürüyen ağaç
Kabuğu çatladıkça
Tenini boyuyordu
İçten çürüyen ağaç
Meyveye çabalarken
İçini kurtlar oyuyordu
İçten çürüyen ağaç
İçindeki kurtları
Kendinden sayıyordu
İçten çürüyen ağaç
Bahçeye, bağa
Tebessüm yayıyordu
İçten çürüyen ağaç
Uyurken köküne bir el
Baltayı dayıyordu
İçten çürüyen ağaç
Kökünden kuruyup
Toprağa kayıyordu
Kayıt Tarihi : 16.5.2012 09:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her sosyal birlik, birer ağaçtır; aileler, cemaatler, cemiyetler, partiler, devletler... Ağacı içten kemiren kurtlara göz yumulursa, çatlaklar tedavi edilecek yerde boyayla kapatılırsa ağaç kurur, meyve verecek yerde odun olup ocağa dolar. Tarih kitapları bu türden küllerin serüvenleriyle dolu.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!