İçten Bir Mektup Şiiri - Nedim Demirbaş

çok ağladım
hicrana gömüldü içim sonra
çok yalnız kaldım
yine yalnızım

bir lambanın isi kadar
çaresizim aydınlıkta

güneşte yanan deriler gibi
işkence gördüm darağaçlarında

hadi başbaşa şöyle
bir masada
dondurmanın tadına varınca

dışarda ayaz
dışarda rüzgar
salladıkça dalları

sen kimsin
her huriye ağundan
bir parça tattıran
sokak kısrağı

kısrak dedim de
yalnız aldanışlar için
ihanet sözkonusu

ne kadar çıplağız değil mi

gölgesini paylaşan
bir çınar gibi
başbaşa
yağmurun yankısıyla