İçsorgu Sonrası Şiiri - Memduh Atalay

İçsorgu Sonrası
Sesi başka gözlerin kırık ayna yansıması
Kalbi terk edilmiş bir içsorgu sonrası
Suyu çekilen deniz belki korkulu gidişin
Sonrasında ne var tuzlu su çizik sayfa
Defterim sağdan verilse rahmetin eseri
Soldan olsa mecalim yok bakmaya
Hep kendinden kaçan kendini nasıl okur
Küntü türaba yansıması korkuların
Ateşinde bir Araf esintisi
Kutsal toprak, ekili bilincimden
Yokluğa uzanan köprü ki taş taş
Beşer mektebinde okudum insan yanım
“Yokum “diyor, diyecek ve dedi
İçimde ölmüş mısralar mazereti ile
Hu yolda kalmışların, kendine zulmetmişlerin Rabbi Hu
Sabaha bırakılan tüm değişme arzularındandır
Söylenmeyen söz eksik kalan şiir
Ölü mısralar
Yenilmenin tohumu fışkırır eyvah makamında söz tükenir
Terk edilmiş bir içsorgu sonrası

Bu minare biliyorum asılı tüfeğin gözlerine bakıyor
Bu oruç biliyorum tutmak için mümin peşinde
Bu namaz biliyorum beni insan kılan
Bu infak biliyorum kendime verdiğim
Bu “ey nefsine zulmeden kullarım” çağrısı biliyorum umut dağı
Ya ben hep başa dönen korkulu kimliğimle
Dağ kaçkını yüzümde tırnak izi
Nice yârlerden yıllardan sonra bile
Ayartı panayırında nöbet bekleyen
Hu yolda kalmışların, kendine zulmetmişlerin Rabbi Hu
Ölümün aşktan üstün tutulduğu makamdan
Hüznün çağıldadığı kırık aynadan
Suyu çekilmiş denizden
Küntü türaba ateşinden
Örsle çekiç arasında
Akreple kıskacı arasında
Benimle toprak arasında
Yokluk ateşine bir yağmur damlası
Korku sonrası dönüşüme bir gölge
Bir bağışlama düşsün yeter.