İçsel Tepki Şiiri - Sadullah Celik

Ilık bir havaydı
Sabaha merhaba diyen
Hafiften bir yağmur
Islatırken yolları
Toprak kokusu
Hayat veriyordu
Uykulu gözlere.

Vücud yorgun ve halsizdi
Gece geç yatmanın verdiği
Pişmanlık vardı
Aynaların fethettiği yüzünde.

Çok reklamlı bir dizi
İzlemişti dün gece
“Ne kadar da uykum var
Keşke izlemeseydim”, dedi
Kendi kendine
İçinde sır olan karlar
Bir eriyor bir donuyordu
Bakmak ile bakmamak
Arasında anlamsız, sessiz
Kavgalar veriyordu.

Okula giden son otobüse
Zor yetişmişti
Otobüsün tıka basa dolu olması
Canını iyice sıkmıştı
İçinde dalgalanıp duran
Çekişmeyi şöyle bir fikirle
Sonlandırmak istiyordu.
Ama herkes bu diziyi izliyor
Şimdi ben izlemesem
Arkadaşlarım anlatırken
Fransız kalamam ki
Hem de o dizide
Ev döşemesinden tutun da
Giyilen elbiseler, takılar
Ve senli, benli konuşmalar
Oldukça moda…

Şimdi ben arkadaşlara
Bırakın şu dizileri
Biraz da kitap okuyun desem
Günlerce alay ederler benimle
Ve Şunu söylerler her zaman:
“Dil vasıtasıyla beyni yorarak
Bir şeyler verme devri geçti
Şimdi sadece bakarak
Beyni dokuma zamanı başladı.”

Hem bu konuyu bir yazar
Ne güzel ifade ediyor:
“Kitap yazıp da şu millete hüzün vermeyin
Bin sayfalık bir kitap yazacağım diye
Yıllarınızı harap etmeyin
Bu size ve millete hüzün verir.
Bu milleti mutlu etmek istiyorsanız
Bir gün içinde
On bölümlük bir dizi çekin
Bu hem sizin geleceğinizi
Hem de milleti hüzünden kurtarır.”

Okumayan bir millete
Kitap yazılmaz
Ama siz illa kitap
Yazacağım diyorsanız
Bu sizin cesaretinizi
Ve yiğitliğinizi gösterir.

Gözleri hipnoz ederek
Bizleri koltuğa mahkum eden
Televizyonun cıvıl cıvıl olduğu
Ülkelerde kitap okumaya vakit olmaz
Kitap okuyan bir milletin
Televizyonları çok sönüktür
İzleyecek bir şey olmaz.

O yüzden televizyonun
Hayatı etkilediği yıllarda
Bir yazar şöyle terennüm ediyor;

Hangi kanalı açsan
Hepsi numara on
Aç, kapat
Ne gözlerde fer kaldı
Ne bacakta don
Bilmiyorsan söyleyeyim
Nedeni televizyon.