Bir rüzgar eserken sonsuzluğa doğru,
Bir gönül kederle ayrılığa yol alır.
Dünya durmuş gibi gelir, içindeki sancıya,
Sonsuzluk ve ayrılık aynı dizede soluk alır.
Aşkın rüzgarıydı bizi bir araya getiren,
Sözlerimizdeki umut, sevgiyle dokunan eller.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta