İçsel Labirentler Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Gözlerin, derin bir okyanusun gizemli dalgaları,
Her bakışında kaybolurum,
Gözbebeğinde süzülen ışık,
Bir yıldızın düşüşü gibi,
Sonsuzlukta yankılanan bir fısıldama.
Aşkın gizli harfleriyle yazılmış bir mektup gibi,
Her dize, ruhumda bir boşluk açar,
Hüznün ve sevdanın keskin yanları,
Zamanın pençesinde tutkulu bir dans.

Seninle her buluşmamız,
Bir şiirin ritmi gibi,
Yavaşça sarar bedenimi,
Bir bahar rüzgarında savrulan yapraklar misali.
Anıların yankısı, duvarlarda asılı kalır,
Her köşede senin hayalin,
Kimi zaman bir çiçek,
Kimi zaman bir gölge,
Her ikisi de, kalbimde açan bir bahar.

Bir akşamüstü, sarı ışıkların içinde kaybolduğumda,
Sesin, derin bir melodi gibi süzülür havada,
Bir parmak ucu kadar hafif,
Ama etkisi, dünyayı sarsacak kadar güçlü.
Kelimelerin, uzakta yankılanan bir şarkı,
Her notası, ruhumda bir sızı yaratır,
İlkbaharın taze kokusu,
Gözlerimde tutku, dillerimde özlem.

Kayıp şehirlerin sokaklarında yürüyoruz,
Geçmişin tozlu hatıraları arasında,
Bir labirentin ortasında buluruz kendimizi,
Her köşe başında yeni bir bilinmezlik,
Senin gülümsemen,
Bir kıvılcım gibi ateşler içinde yanar,
Zaman, orada duraklayıp bizden vazgeçer.

İlkbaharın duygusuyla dolarken,
Bahar yağmurları, kalbimdeki yarayı ıslatır,
Ve biz, kır çiçekleri gibi açarız,
Birbirimizin gözlerinde,
Her an yeni bir kelime buluruz,
Belki de cümlelerimizin sıklığı,
Aşkımızın derinliğini ortaya koyar.

Sonsuz gecelerin karanlığında kaybolmuşuz,
Ay ışığı, vücudumuzu birer heykel gibi sarar,
Her parça, kaybolan bir melodinin yankısı,
Ve ben, seninle bu boş evrende kaybolmuşum,
Gözlerinde kaybolurken,
Bir denizin derinliklerinde,
Her dalga bir çağrı,
Her fırtına, ruhumun sırdaşlığı.

Bir gün, tüm bu kelimelerin ötesine geçip,
Ruhumuzu bulacağız,
Bir araya gelmiş yıldızlar gibi,
Kainatın en derin sırlarını paylaşırken,
Ve belki de,
Bu soyut labirentin içinde,
Aşkın gerçek anlamını keşfedeceğiz.
Hayat, bir sanat eserinin tuvali,
Ve biz, renkleriyle fırçayı elinde tutan sanatçılar.