İçsel Konuşmalar Şiiri - Pınar Uslu

Üzerine bulaşan külleri uçurum ağzımın
Boyuyordu seni siyaha
Sen değme nazarlardan uzak bir rüyanın tam ortasında
Yatağında bir sağa bir sola dönüyordun,

(uzandım…)

Sakıncalı laflarla öpüşüyordum
Ayıp gözlerim
En mahrem yerlerinde durup, soluklanıyordu

(seviştim...)

Cebimden en doyulmadık,
En duyulmadık
En soyulmadık kelimeleri çıkarıp koyuyordum yastığına

(utandım…)

Yürüdükçe kendi adımlarımı siliyordum
Ayak izlerim kadehine damlıyordu
Oysa sen bu sessiz gölgeyi
Tanımıyordun

(kızdım…)

Kafamdaki cırcır böceklerini susturamıyordum
Altı üstü hepsi el ele tutuşmuş kör hecelerdi.
Yerlerine oturma telaşıyla patırtı çıkarıyorlardı
Birbirlerine çarparken.

(duydum..)

Saatimin zembereği yoktu
Bütün saatleri ölüme kurmuştum
Ne kadar zamandır uyumaktaydım
Yoksa zaman mı uyumaktaydı

(yoruldum…)

“ya adım düşerse bir gün dudaklarından üşür mü? ”
diye soruyordum
“evet” ve “hayır”lara sığdırılamayacak kadar
Büyük cevaplar istiyordum senden
Sonra sıkılıp
Kendime söylenecekler listesi yapıyordum habire

(sildim…)

Sanırım ters yüz edilmiş bir yaşanmışlıktı benimkisi
(bir ters- bir yüz)
Üzerimde iyi durmuyordu.
Elinde namlu beni düşlüyordun

(vuruldum…)

Yüzümden dökülüyordu zaman,
Aktıkça göz çukurlarımdan
Yarılıyordubir ninninin sıcak karnı
Feryat-figan hazan düşürüyordum

(yaşlandım…)

“Ya benimle danset”
Ya da bırak
“Kendi kanımda boğulayım” demiştim sana
Ağrılı sözlerle
Ah!
Müzik bitti -sen sustun- ben öldüm.

(galiba kış geliyordu.. 2001-)