Döndüm işte…! ! ! ! sırtımda geçen günlerin yüküyle….Döndüm kasırgalar patladı beynimde, şakaklarım ağırlaştı. Bedenim taşıyamaz oldu bu acİziyetinin farkında olmayan bedenimi,yavaş yavaş çöktü ve doğrulamadı bir daha.Döndüm ama dönerken her yamaçta,her bir virajda yitirdim,yitirildim; anlayamadım uçurum oldu zaman,yuttu herşeyi.Durduramadım! Gözlerimin önünden geçti zaman su misali usulca,süzüldü ve her süzülüşünde Bir parça koparıp akıp gitti benden; durduramadım..,dur …diyemedim! ..Döndüm işte parçalanarak,döndüm!
! ! ! ! ! ! ! ! ! !
Güneşsiz.! ! ! ! ! ! geçen her mehtap gününde, yine ve yeni bir karanlık güne 'merhaba' dedim...........
Ve o gün; .....günlerden siyah, saat umutsuzu karamsar geçe doğruldum
hayat benden farkli birsey degil ki! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! Dizelerin resmiydi çizilen duvar duvar...............Bir adım ötesi çığlıktı...........Bir adım ötesi coşkuydu bir adım ötesi.... Yalnızlığına çöküverdi şiirler..........Ağlaşan şikayetlerinde el açan ümitler....Yansımasıydı bu anıların.....
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
