AN GELİR.....büyük okyanuslara yenilmeyen bu yüreğim....küçücük dehlizlerde yalnız ve çaresiz ve yenik düşer..anlar susa düşer çareler dehlizlerde boğulur...bir metcezire döner hayat...anlar dur..anlar sus...anlar yenik...anlar...bir damla suda
.BOĞULUR....serseri...................
kabuk tuttu dediğim yaralar sen kokan şehirde yeniden kanarken...kokunu bırakıp gitmek...yokluğunun acısını çekerek çaresizlilklerde eriyen kalbime yeniden hasret oklarını saplarken...bu şehir beni bilki sevgili...boğuyor....belki asla birdaha dönmeyecek bu şehre ayaklarım...belki sana toprağın altından baş ucumda gölgem olucak çınar ağacının rüzgarda sallanan yapraklarından...acı selam selam yollacağım...SENKİ...........acılarımın sessiz feryatlarımın...kanayan yüreğimin sevgisiyle alay edip kahkahalarla gülen sevgili.................sende hiç değeri olmayan bu kalbin.....sona gelen nefesinden sana söz sözü...UNUTMA BU TOPRAKLARIN YARADANIN HUZURUNDA BİRDE BU YÜREĞİN HESABINI VERECEĞİN ALTI VAR.....SERSERİ............
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
