İçsel Duyuşlar Şiiri - Tuba Gürdere

Bazen duyularımız öyle açıktır ki
kendimiz dışı algıda yaşama duyurulmaya dairdir.
Yada somut bir duyma anından en özel duyuşlarda ses olur insan.
Öyledir ki, ses susar, kalpten bir duyuş anlam olur yaşama
kendi içinden yankılanan.
İçsel duyuşumuz, daima bakışımızın derinliğinde sestir.
Buyüzden sessizliğimiz duyulan en etkin duyuş olur yaşarken kalpten.
O noktada kendini duymak,
varoluşundan çok, varoluşturduklarına varmak veya varolabilmen olur asıl varlığın.
O noktada varolmak, hani cümlenin kendi derin gizi,kendi içinden açılımı gibi anlam katar bir duyuşa veya bir ufka dahil olmak.
Özgürleşir gerçekliğin bir bakışta belki kapasanda gözlerini sen.
Ve asla unutulmaz yaşama yürekten bakışın..

Gerçeklik bir kelime içinde de olsa o sonsuz 'bir duyuştur' duyumsadıklarından.
Bir noktaya varolmak, mutlak duyuşunuzun hükmüdür.
Çünkü yazımsız duyuşlar, tek ve gerçek bir noktada başlar.
O kalbinizin yaşama noktalandığı an,
yaşamı kalbinizin yankısından duyabileceğiniz bir odak noktasıdır.
Tüm bildiklerinizden arınıp,bilmediğinizin hükmünden bilinmek
bilinmez bir idrak katar insana.
Çünkü o noktada bilgiden öte bildiren vardır.
Yaşamı kalbinize duyuran, yine yaşama sizi varedendir.