İçsel bir sesin yankıları.............

ne acı sözler ne kavgalar nede acıyarak bakan gözler acıtmıyor eskisi gibi canımı...uyuşmuş acılara beynim kanamaya alışmış sözlerine yüreğim..anlatmak zordur insanın kendisini anlatamaz çünkü karşındaki sevdim dediğin insan herkesi kendi gibi sanır bazen..kırmak camdan biz vazoyu kıramışcasına kırmak kolaydır seveni..çünkü bilirki her karanlık gecenin mutlaka bir aydınlık sabahı vardır.......değil........artık ne sabahalr aydınlık nede gecenin bir farkı var gündüzden..çünkü acıyı katran eylemiş yürek sözlerine katık etmiş her gün akıttırdığın göz yaşlarını ekmeğine..her şeye rağmen sevmek suç sayılmış her şeyi bilerek yinede yüreğinde sevdasını acısına rağmen yaşatmak öyle...suçsa artık bu benim kalbime ait artık sözlerin anlamı kalmadı kime ceza kestiyse yüreğin hep acısı benim yüreğimden çıktı kıyamadığın kötü sözle kırmaya ve üzülür diye bir tek nefretin varsada ona karşı o nefretide bana kustun..sorun değildi istediğin kadar bağırsanda kızssanda ben sevmekten vazgeçmedim ey sevgili! ! ! sen mutlulukla dolaşırken aşkını sevdanı en güzel şekilde yaşarken beni sorduğun anlarda o anlara denkti..çünkü vicdanın sızlıyordu her dönüşte çünkü acıyordun bana sevgime ve hemen hal hatır sebebine kendi vicdanını gece rahat uyumaya hazırlamana yardımcı oluyordu..ve ben seni ölesiye seven yüreğim sen üzülme diye kanıyor ve sen sordun diye sana bayram etmişcesine davranıyordum.. bu bile deli gibi mutlu olmamama yeterken sen onuda çok görüp hemen arkasından üzülmüşsen eğer yarine yine kızmalara hazır bekliyordun..ve yine kusuyordun söyleyemezdin sevdiğine onun canı yanarsa ya ağlarsa ya üzülürse korkun ya kaybedersem diye düşünceler arasında yine banaydı öfken yine banaydı acı sözlerin...olsun yeterki sen üzülme yeterki o gülen gözlerin hüzne bürünmesin her şey geçiyor zaman ilaç oluyor ama artık zaman kavramını kaybetti sevgili bende..artık eskisi gibi yanmıyor canım artık sözlerin eskisi kadar acıtmıyor nedenmi? ...uyuşmuş acılarla beynim kanı donmuş düşüncelerimin yüreğimin her damarımdan akan acı sözlerin göz yaşlarıma katık olmuş değişen bişey olmuyorduki..yine aynı sözler yine aynı sen...hayat herkes için şanslı değildir kimini ağlatır sevda yolunda kimini kanatır uzak diyarlarda belkide sessiz bir odada duvarlara yankılar sözleri kanarda yüreği saklar içinde.... bedeni artık yorgun..düşüncüleri kermekeş...her yolun bir sonu vardır derler ya hani sevda yolunun sonu yok... varsada bir avuç toprak sarılacak bir kaç metre bez ve yüreğinde sevdasınıa alıp içine gireken belkide tebessüm edeceği bir sandık tahtadan yapılmış son yolculuğa götürecek olan bir tabut......