İçsel bir diyalog Şiiri - Mustafa Sami

‘Şey’ düşün, O’nu ne hale soktuğunu,
Nasıl zor bir durumda bıraktığını.
Yapma istersen, vazgeç artık;
Ne olur bir dost/arkadaş gibi olamaz mı ilişkiniz?
Elalem ne der sonra, hem unutma;
Dostluk sözleşmesiyle de gönülden bağlı olduğunu.

Unutmuyorum dostum, unutamıyorum.
Onun içindir ki, dostluk sözleşmesine imza attım.
Ama neden dostluğundan vazgeçip;
Arkadaşlığın da ötesinde bir ilişkiyi arzuluyorum.
Sana bunu bir şekilde anlatmam da lazım.

Hayır! Hiçbir şey anlatma.
Sen gerçeklerin farkında değil,
Düşlerinde yaşıyorsun.
Kaldır kafanı ve etrafına şöyle bir bak!
Hayatın başka gerçekleri de var.

Düşlerimde yaşadığım doğru.
Ah bir bilsen neler kurduğumu,
Sana bile söylemekten çekindiğim hayallerimi,
Zaman ile sabır arasındaki çelişkilerimi.

Olsun arkadaşım, sen yine de sabırlı ol.
O’nu zor durumda bırakma.
Hem aşırı ilgi de bunaltabilir insanı,
Bunu da unutma!..

Böyle olmasını istemezdim doğrusu.
O’nu bunaltmak mı?
Aklımın ucundan bile geçmez iken;
Kafamı karıştırıyor, belki de kıskanıyorsun sevgimi.
Olamaz mı yani?

Sevgili dostum, hayatı toz pembe görüyorsun ama,
Henüz gerçeklerle yüz yüze gelmediğin de besbelli.
Şimdi sana ne söylesem boş, öyle ya ne de olsa sonuçta;
Yaşadığın her neyse bir düştür düş…

Dalga geçme duygularımla,
Bir düş gibi görüyor olsan da,
Onlar benim için birer gerçek.
Belki sen de yanılıyorsun kim bilir?..
‘Sus sus, yeter’ dediğini duyar gibiyim.
Ama artık susmayacağım!..

Bir söyledik bin söz işittik.
Bu kadar dolu olduğunu bilseydim eğer,
Söylemez, seni de üzmek istemezdim.
Gerçi sen böyle diyorsun ama,
Bakalım O ne diyor;
Hiç O’na sordun mu?

O’na daha sormadım, şimdilik,
Sormak da işime gelmiyor doğrusu.

Anlarım alışkın olduğum ilgisine bakarak.
Fakat, verebileceğim huzursuzluğa gelince,
Şayet, öyle bir şey hissedecek olursam;
Çekilirim sessizce, kimseyi rahatsız etmeden,
Kapatırım, duygularımın dışa açılan pencerelerini.
Buna da kimsenin diyeceği bir şey olmasa gerek.