İçSel Şiiri - Ayda Canbaz

İçimden bir kış geçti
Bir yaz
Bir aşk geçti, yarası kaldı
Sonra o da geçti, kabuğu kaldı
Söktüm onu içimden,
Her şey geçti de izi kaldı…

Benim içimden ne baharlar geçti, fırtınalar
Karakışlar, talanlar
Takvim yaprakları, paslı şarap tadı
Pis bir fahişe eteğini sürüye sürüye öylece geçip gitti içimden
Puslu bir İstanbul sabahı
Ağlayan bir çocuk ardından
Ne varsa karanlıkta kalan
Hepsi birer birer geçti aklımdan

Ter kokusu, perişan bir yalnızlık
Delirten bir kalabalık geçti…
Haydarpaşa, Kızkulesi
Bir martı kanat açıp, gelip geçti üzerimden
Pencereden izlenen soğuk bir ekim sabahı
Eskimiş otel odaları, kokuşmuş çarşaflar, sahte gülüşler
Bir gözyaşı, bin bir yolculuk, bir çok şehir geçti içimden
Benim içimden ona, buna, sana bana ait neler neler geçti
Özlemler geçti, kavuşmalar
En çok da ayrılıklar
Yolcu otobüsleri, kimsesiz duraklar, demli çaylar geçti
Sabaha karşılar, akşamüstleri
Maviler geçti, kırmızılar, siyahlar
Aldatanlar, aldananlar
Doğrular, gerçekler, yalanlar
Günahlar geçti inkar edilmemiş
Unutulmuş ya da unutulmaya çalışılan hayatlar

Aynalar geçti içimden
Yüzümdeki çizgileri saklayan
Bilmediğim kentlerin, terk edilmiş sokaklarında
Küfürlü şarkılar geçti içimden
Evsizler, yalnızlar, yurtsuzlar
Karalanmış şiirler, eskimiş kitaplar
Gökyüzü ve ay,
bir yıldız kayıp geçti içimden
Benim içimden ne senler geçti, ne benler bilinmez
Ben benden geçtim, geçtim dünyadan da
O geçmedi benden
Nicedir beklerim bundan...

Ayda Canbaz