Zifir katran her tarafın,
İçmiyorum artık seni.
Suçun büyük yoktur affın,
İçmiyorum artık seni.
Sigarayı derman sandım,
Sihirli bir ferman sandım.
Bol bulunca harman sandım,
içmiyorum artık seni.
Öksürükten çektim çile,
Her nefeste yaptın hile,
Zehirlendim bile bile…
İçmiyorum artık seni.
Tütün aslın varı vefa?
İçmem dedim hem, kaç defa,
Hep aradım sende sefa.
İçmiyorum artık seni.
Sinarasız olamadım,
Bir an bile duramadım.
Faydanı hiç bulamadım,
İçmiyorum artık seni.
Mekruh kılmış hem yaradan
İçmiyorum git buradan,
Çekip çıksam ben aradan…
İçmiyorum artık seni
Tövbe edip verdim karar.
Her içişde verdi zarar.
Bulamadım sende yarar,
İçmiyorum artık seni.
Yapma artık onunla kur.
Özgür artık sözünde dur
İçmem deyip al yere vur,
İçmiyorum artık seni.
{Kâzım ÖZGÜR 29/MAYIS/2003 }
Kayıt Tarihi : 23.1.2009 21:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok değeli gönül dostlarım:Hepiniz bilirsin ki sığarnın vücudumuz çok zararları vardır.ancak bizler [sığara içenler ] bu zararlarını bile bile yinede sığara içmekten vaz geçemeyiz ben bu sığaranın zararların [ 32 ] sene devamlı içtim.Kaç defa sözde bıraktım ama malisef tekrar içmeye başladım. Bu sığara içerek yaşadığım koskoca otuziki yıl hep nefsimle mücadele ettim.'Sen Ne Kötü Arkadaşsın 'İÇMİYORUM ARTIK SENİ şiirmden de anlaşılacağı gibi kendi kendimle adata alay ettim. Nihayet 2003 yılında birdaha hiç içmemek üzere Hacca giderken bıraktım,bir daha da o gün bu gün hiç sığara içmdeim Sığaradan çektigim huzursuzluk zaman zaman hatırladıkça bu gün bile rahatsız oluyorum, sığara içmedigimden dolayı çook mutluyum.sığarayı temelli biraktığım için de her aklıma geldikçede sevincim doruk noktaya çıkıyor.O tarihlerde bazı yakınlarım benimle sığarayı bırakamıyor diye alay ediyorlardı sanki siğara bile benimle alay ediyordu bu konuyu kendi kendime yıllarca düşündüm durdum. Bir kaç kere rüyamda sığara içtigimi gördüm inanınız derecede üzüldüm.sabah rüyamdan uyandığım zaman ne kadar seviçlıydım anlatamam. Sığarayı içmeyi ilk bıraktığım yıllar sabahları uykudan uyandığım zaman içimde bir sevinç bir huzur hissediyordum bu sevinç neden dir diye kendi kendime soruyordum sığara içmeyi birakma sevincinden olmalıydı. Ne kadar acı ki bu söz konusu {Sen ne kötü arkadaşsın içmiyorum artık seni} isimli şiirimi bilerek düşünerek yazdığım.Şimdi düşünüyorda bir insanın önce kendine sonra çevreye topluma saygılı olası gerekli.Ancak kişinin kendine inancı az iradesi bayağı zayfsa yani nefsinin kölesi olmuşsa bu durum haha da işi zorlaştırır.Kişinin tek yapacağı şey önce sabırı bir ilaç olduğunu bilecek nefsine gem vuracak nefis mücadelesi kendine saygılı olmasınıda öğretir. Kişi kendine sagı duyarsa kendine güveni artar; bu doğrultuda karşındakini iyi görürken kendini de iyi görmek çok önemli diye düşünüyorum.zira kişi kendine güveni olmazsa başarılı zaten olamaz..Bu sözüme ilaveten M.Kemal Atatürk bir öğüdu aklıma geledi.ÇALIŞ,GÜVEN ÖĞÜN. hepinize sevgiler ve saygılar sunuyorum. Değerli arkadaşlarım benim şiirim de bu uzun bir nefis mücadelesinden sonra belgesel öyküsüdür.Dileğim siz sevgili dostlar sığara içiyorsanız hemen sığarayı bırakınız,zira benim gibi mutlu olursunuz.tüm okurlara sevgiler ve saygılar sunuyorum.
S İ G A R A
Çeyrek asır dost edindim kendime
Yudum yudum seni çektim sigara
Aklım ermez cazibene fendine
Bir sırrına eremedim sigara
Ben çektikçe ilmik ilmik işledin
Bedenimi yok etmeyi düşledin
Yavaş yavaş öldürmeye başladın
Bir meyveni deremedim sigara
Bir çok derdi getirmeye çalıştın
Sinsi sinsi kemirmeye alıştın
En sonunda emeline ulaştın
Bir faydanı göremedim sigara
Sensiz dünya yaşanmazmış sanırdım
Berbat zevki hep seninle tanırdım
Yıllar yılı ben kendimi kandırdım
Bir sefanı süremedim sigara
YETİMİ der ayrılacak yolumuz
Tutmaz oldu ayağımız kolumuz
Boşa yandı onca para pulumuz
Bir canım var veremedim sigara
Adnan DURDAĞI
TÜM YORUMLAR (2)