İçleri Boş Şiiri - İsmet Can

İnsanı, insan yapan ulu değerler
Uymuyorsa kimliğine, çekip giderler
Yalan kapısından, hızla girerler
Kişisel gelişimsizlerin, içleri boş

Şuursuzca geçen kısa günler
Çaba, gayret yoksa ne verirler
Dolu yaşanmazsa gece, gündüzler
Çöp kutusuna atıver, içleri boş

İnsana benzer dünya, sürekli hep döner
İnanma süsüne, kandırıp yüzüne güler
Şişkinliği havasıdır, balon misali söner
Bırak iplerini yalan dünyanın, içleri boş