İçlenme Şiiri - Nurettin Özdemir

- Kardeşim Rahmetli Ethem'in aziz ruhuna:
'Zaman aramıza girdikçe, sana daha çok
yaklaştığımı hissediyorum.'

Yıllar geçiyor; umutsuz, kayıtsız yıllar...
Gömülüp gidiyorum hatıralara.
Acı yüklü gemiler demirliyorlar,
Yüreğimin ıssız limanlarına!

Neden böyle çabuk kesildi hızın?
Mavi göklerimden kaydı yıldızın.
Nasıl da karışıp gittin ansızın
Yaylaların ince dumanlarına!

Seher rüzgarıyla bahçemde esen,
Gün vurunca yeşil dallarda yüzen,
Muhacir kuşlarla dönüp de gelsen,
Eş olsan yurdumun ceylanlarına!

Tüter buğu buğu özlemin yerden,
Peygamberin bahçesinde güllerden,
Beş mübarek vakitte minarelerden,
Karışsan Tanrı'nın ezanlarına.

Ayetler.. hadisler.. dualarla nur...
Bir avuç toprağa 'Yasin' okunur.
Başını kaldırıp bir baksan n'olur
Yüce dağlarına, ormanlarına.

Anadan, oğuldan, yardan uzaksın!
O yerde 'kimsesiz' nasıl yatarsın?
Hep böyle hasret mi uyuyacaksın,
Aybüke'lerine, Serhan'larına?

Ecelin oku mu bağrını deldi?
Ölüm mü hayattan daha güzeldi?
Heyy oğul! .. seni çok göresim geldi.
El-pençe dikilsem divanlarına!

Yıkılmaz dağımdın, durulmaz selim.
Kırıldı kollarım, tutmuyor elim.
Nefesim kesildi, dönmüyor dilim.
Ey sabır! .. al beni ummanlarına.