İçki Şişede Durdugu Gibi Durmaz

İÇKİ ŞİŞEDE DURGU GİBİ DURMAZ

İçkidir yuva yıkan acı gerçek
Hep boş konuşur dilinde yok ölçek
Sevgi bilmez güzel söz ne bilecek
Her şey hasret düşürdü görgüsüz eş

Midesinde zehir doldurmuş tılhım
Uzakdan gören bunu sanar lokum
Gölğesin gören toprakda çürür tohum
Çöle düşürdü beni görgüsüz eş

Yüzünden okunuyor acı keşkeş
Sesin duyan sanar patladı şimşek
Huyu bozuk eşya değil değişek
Yele düşürdü beni görgüsüz eş

Tohum toprakğın tam dibine düşer
Besmele uzak evde acı pişer
Kişilik bozuksa ne yapsın kevser
Pire düşürdü beni görgüsüz eş

Gök gürlemeden yagmur yer inmez
Laftan anlamaza dua fayda etmez
Geç basınca tuş güzel söze fışlar
Kene düşürdün beni görgüsüz eş

Aza şükür çekip çekildim sineye
Yalan dünya değmez kalp incitmeye
Dertlerim döktüm karanlık geceye
İnce pişirdi beni görgüsüz eş

Açlık dostum soğuk oldu arkadaş
Yalınızlıkla eyledim kan kardaş
Acılara göğüs gerip etim baş
Küle düşürdü beni görgüsüz eş

Ayakkabısı tam kırk dört numara
Elinden eksilmez içki sigara
fayda etmez kokan ağız gargara
Ele döşürdü beni görgüsüz eş

El öpmeynen ağız kirlenmez dedim
Derman denizin tek başıma yüzdüm
Kadir bilmez değer verilmez çözdüm
Dile düşürdü beni görgüsüz eş

Biraz iyi olunca yaralandım
Altan alınca çamura bulandım
Kötüler pazarında kiralandım
Kire düşürdü beni görgüsüz eş

** (Şiir) **

*** Türkan Yılmaz ***