İçki Şiiri - Cihat Şahin

“Mey’mi” idi, neydi adın?
Ey şeytanın necaseti!
Sonsuza dek kaçsın tadın,
Tevlit ettin, denaet’i!

Değişirsin daim kılık,
Süslü püslü her bir kılık!
İblis verir, seni salık!
Nebilerin terk ettiği!

Zakkum çıkıp gelmiş nardan,
Derlemişler seni kirden.
Zere hissen yoktur nurdan,
Resullerin harb ettiği!

Yok, imanın olmaz dinin,
Düşmanısın her müminin.
Kaç asırdır geçmez kinin?
Ayyaşların methettiği!

Kim içerse azdırırsın,
Hayallerde gezdirirsin,
Durmaz günah yazdırırsın!
Bekrilerin methettiği!

İçenlerde kalmaz akıl,
Yüzler alır korkunç şekil!
Ayar kalmaz, kaçar şakul,
Hayyamların süt ettiği!

El sallarsın şişelerden,
Dem vurursun neşelerden!
Terkip oldun sen nelerden?
sekirliğin bet ettiği!

Ayık gezmez içen seni,
Mefluç edersin bedeni!
Şeytan alsın piş şişeni,
Müslümanın tard ettiği!

Adın çıktı bin bir türlü!
Hiç biride değil hırlı!
Hasımların çok hayırlı,
İmanların dert ettiği!

Selb edersin aklı fikri,
Men edersin, taat zikri!
Ayyaş adam bilmez şükrü,
Meycilerin şart ettiği!

İflah olmaz seni satan!
Berduş kalkar senle yatan!
Sefalettir, atin öten!
Ariflerin fark ettiği!