*İçinizdeki Yüreklere Sahip Çıkın Üşümes ...

Mehtap, anne ve babasından ayrı anneannesinin yanında kalmaktadır. Anne başka biri ile evlenir. Mesleği polis olan gerçek babası da evlenir. Ve tekrar boşanır. Çocuk sevgisizlikten yakınır. Şimdi çocuğa ne annesi ne de babası bakmaktadır. Anneannesi yaşlıdır. Bir müddet sonra anneannesini de kaybeder.

Çocuğa öğretmenleri yardım ederler. Çocuk hem haylaz hem çekingen. Gazetelere iş müracaatı için bakar. Sonunda bıkmış ve bunalıma girmiştir. Özgüveni ve cesareti yıkılmıştır. Son kuruşunu yola verip iş müracaatı yapar. İşe hemen kabul edilir.Ertesi günü telefonlara bakmak için alınmıştır. O bir saat içerisinde on parmak bildiği daktiloyu yazamadığı için utanmış ve işten ayrılma kararı almıştır. Yolda yürümeye başlar ve eve dönmek için parası yoktur. Minibüse biner. Gururundan söyleyemez.

O an her şeye rağmen kaybedebileceğim bir şey yok.diye düşünür.Kapılar yüzüme kapanıyor. Tekrar oraya gider. Kapıyı çalar.

Açan patrondur. İçeri tekrar davet eder. Nasihat verir.

On üç yıldır bu işi yapıyorum. Bir başkası olsaydı. Asla almazdım. Benim işten çıkarmadığım insan gitmişse geri almam. Fakat, sen dürüst bir insana benziyorsun. Yoksa dün size telefonlarımı denemek için baktırmazdım..Sana üç şey lazım. İş, dostluk, özgürlük özellikle dostluk. İşin olursa dostların yanındadır. Ve özgürsündür.İnsanları tanıdıkça bana hak vereceksin.

Der… ve Mehtap orada sekreterlikten, müdürlüğe yükselir… Dürüst, Çalışkan, Üretkenliğiyle:

*** İçinizdeki değerlere sahip çıkın... üşümesinler***

İstanbul, 13 Kasım 2000