İçindeyim Hayâllerinin Şiiri - Cem Kamalı

İçindeyim hayâllerinin,
Tam merkezinde duruyorum.
Geçemiyor düşlerin benden,
O yaz akşamüstülerin serin rüzgârı,
Benden esiyor yüzüne.

Unutamıyorsun,
Bir çividen daha beter çakıldım yüreğine.
Kabul etmiyorsun varlığımı, biliyorum,
Seni unutmaya yüz tuttu aklım,
Hafızamda kalan üç beş şey var yalnızca.
Sahi,
Sesini dahi hatırlamıyorum biliyor musun?

Biliyorum,
Sesimi dinliyorsun ara sıra,
Unutmak istediğini zannedip,
Her seferde taze tutuyorsun beni.
Yaktın her şeyi sözde,
Tam söndü derken varlığım,
Yeniden harlandı yüreğinde.

Mutlu musun?
Değilsin biliyorum,
Beni hatırlatan her şeyden kaçıyorsun,
Bazen kendinden bile.
Bütün sevinçlerin sokakta,
Bütün gülümseyişlerin,
Kapının hemen dışında kalıyor.
Aynalarda soluyor yüzün,
Ve yüzüne bakınca görüyorsun;
Yüzünde bir tebessüm dahi kalmadığını.

Yaşlanıyorsun,
En çok da bu acıtıyor içini,
Zamanı durduramıyorsun,
Çünkü sen,
Seversin her şeyi kontrol etmeyi.

Zaman akan bir su gibi, bazen hava gibi,
Ne tutmak mümkün yerinde,
Ne de kontrol etmek isteğince.
Kahretme kendine,
Veda sözcükleri pek bir süslü gelir her seferinde,
Özgürlüğün şehvetine kapıldın biliyorum.
Ne de cazibeli değil mi özgürlük?
Neler değişti, neler kazandın,
Yüzün var mı anlatmaya?

Biliyorum,
Hiçbir şey yok yine elde avuçta.
Hayatın kontrolden çıkıyor görüyor musun?
Hâlâ bir bekleyiş içindesin.
Hayır, biliyorum,
Ben değilim beklediğin,
Gittiğine değmeli,
Budur yolunu gözlediğin.

Var mı içinde bir ümit?
Sevinçlerin hepsi bir hevesti, geçti,
Hâlâ nefes alıyorsa ciğerlerin,
Sadece bununla yetinmelisin.
Ömrüne kazılsın her şeyim,
Ve yakandan hiç düşmesin hayâllerim..

- Cem Kamalı