İçinden Gel Şiiri - Sadık Toraman

İÇİNDEN GEL

Hüznün dayanılmaz ağrısı
Bıçak gibi içimi kemiriyorken
Terkedilmiş yıkık köşkün bahçesinde yüzüm
Çırılçıplak baka kalmış gözlerim derinlere
Yırtık bir anıma geldi
Dikiş tutmaz duyguların ağırlığı
Nerde ellerin bir dokunsan diyorum
Kardelenler açar umutlarıma güneşsiz
Bir ışık buğusu gibi süzülerek
Akıyorum karanlığa
Kaygılarım sokak başlarının yetim çocukları
Dirilen ruhum aykırı ayrılıklara gebe
Düş kenti âşıkları gibi sevişiyorum ılık ve yorgun
Yol biterse uzaklık başlar
Bitir yolları gölgelerimde
Çamurlu yüzler var bu gece çıkma dışarı sakın
Sevgisiz esiyor rüzgâr
Şaşkın bakışların bilinmezliğinde
Hele bitmek bilmeyen köy yollarında
Anılarıma seni doğruyorum parça parça
Yoksul bir sofradan tok kalkmak gibi varlığın
Her şey ama her şey aykırı dizelerimde
Sen varsın bir başına derli toplu
Uzat serçe bakışlarını saçaklarıma
Yağsın ılık nisan yağmuru koynuma
Isıtan bakışlarını ver gözlerimin ışığına
Artık durulacak gibi değil zamanın bile acelesi var
Çık gel perişan et beni karşıma çıkarak
Kalbim çarpsın simit yerken ellerinden
Gel diyorum içimden içinden geçerek gel