İçindeki Gurbette üşümek Şiiri - Mira Zeyno

İçindeki gurbette üşümek ,zordur..
Ya hem herşekilde gurbetteysen...
Bir tutar dalın olmadan savrulup giden yaprak misali..
Ya kimsesizligin sürekli çarparsa yüzüne ayaz gibi ..
Yüreğine kadar işlerse buzlar ..
Soğuk duvar misali insanlar ...
Ya ölmemiş ,ölülerin varsa ..
Sesinde sevgi aradığın dilsiz yüreklere hasretlikte çürümek varsa kaderde...
Dua ettiğin dillerin mahsunsa ..
Birbaşına korkup sığındıgın can dediklerin vurgunun olmuşsa ıssız kuyulara savurmuşsa seni...
Hasret sarsada ruhunu , özlenmeyi özlediysen...
Avutulmayı ,güvenmeyi bir kucağa sessizce koyarken çaresiz başını..
Bir omuzda güç bulmayı,korkularını çıkarıp heybenden tek tek umutla vurmayı ve son deminde ömrün bir nefesle yeniden hayatta kalmayı dua etmişsen diline..
Dolu dolu haykırmaya hasret kalmişsan memleket hasretine gömdügün senleri...
Ya birgün...geç kelimesi lûgattan çıkıp gerçeğe dönüşürse...
Ve sen geç kalmış, geç kalınmış bir selâda yokolursan....
Kırgın ,yoksun ,yorgun ,yarım
Ve hatta isimsiz bir mezar taşında ,,,esip gidersen titrek bir rüzgar misali....
m.z