Olmak istediğimiz en son yerdeyiz artık biliyorum.Yaşgünün gibi özel bir günde hüzün içinde, kimsesiz olmak, bu yalnızlığı taşımak kolay değil kuşkusuz. Bilirsin yaşgününü değil içinde sen olan her günü kutlarım ben. Düşünüyorumda hani kafesin içinden bakıp dış dünyanın uçsuz bucaksız maviliğine karışıp yok olma isteği gibi gelen duygular vardır ya işte bizim birbirimizde yaşattığımız / yaşadığımız böylesi bir özgürlük duygusuydu. Oysa şimdi seni tapulu malı sayanların yanında esir nefeslerdesin..
Lakin yine de güneş doğdu bu sabahta bizsizliğe. Bak uzaktaki yakını, seçilmiş akrabası, 'en' i, ' her' i olmadanda yaşıyormuş insan özlemlerini, korkularını, açmazlarını, heyecanlarını anlamayanların arasında. Farkındamısın en çokta sağ yanın kimsesiz kaldı. O dünyadan kaçış yolculuklarında seni yüreğine resmedercesine gözünü kırpmadan seyredecek, alnındaki terleri dünyanın en nadide parfümüymüşcesine silecek, beyaz tellerin adım adım sızdığı saçlarını okşayacak ve sana yağmur kokulu ıslıklar çalacak o 'delin' olmayacak artık..
Gelecek perspektifimizi bir kalemde sildik biz, kendimiz olmakla düzene boyun eğmek arasında bir sarkaç gibi gidip gelirken..Oysa biz bu yaşımızda bile yüreğimizin çocuk kalmış saf yanıyla sevdamızın gücüyle toplumun bize biçtiği gelecekteki rollerimizi yerle bir edebileceğimize inanmıştık..Yanılmışız..Yenildik..
Ummadığın bir anda içine doluverecek ben kokulu çiçeklerle aklına düşüverecek sevdaya ağlayacaksın biliyorum. Kimsenin gözlerinde o karasevda rengi bakışları bulamadığında içindeki kasırgalarla savrulacaksın ve yaz güneşinde bile için üşürken farkedeceksin ki aslında sevdamızmış kış ayazında bile içini ısıtan.
Yüz lira maaşlı kibar bir adam.
Evlenir, sedire taşınırlar.
Mektuplar gelir adreslerine:
$en Yuva Apartmanı, bodrum kati.
Kutu gibi bir dairede otururlar.
