Hep böyle bak bana,
Sar beni kahkahalarınla!
Ben böyle yüksek sesler çıkaramam hiç!
Sanki kaçıracakmışım gibi bir şeyleri,
Hep bir dinleme hali...
Bir gölge gibi süzülür gider,
Kenara çekerim hep kendimi.
Dünyaya yer kalsın diye kendimden
Yok olurum gitgide.
Gerçekten görmek için her şeyi,
İçinde kaybolmamak için
Vazgeçerim oynamaktan,
Seyirci koltuğuna geçerim.
Ve “İşte dünya! ” derim sonra…
“Ama ben yokum içinde…”
Bu yüzden
Bir kahkaha daha patlat sevgilim,
İçine bir dünyayı sığdıracak kadar
Kocaman olsun.
Benim de içinde olduğum bir dünyayı
İçine sığdıracak kadar…
Sibel Kaya 2Kayıt Tarihi : 29.7.2012 12:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sibel Kaya 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/29/icinde-oldugum-bir-dunya.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)