Yabancılaştım umursanmadığım yerlere,
Hiç olmadığı kadar çirkinleşti zaman bile,
Akıl ile uçtuk çakıldık yerlere,
Aptallığımızın cezasını çektik bedelle..
Sardık sürekli aldatıcı zamanı geriye,
Iki adım öncesinden zor oldu koşmak hedefe,
Hep bir adım sonrasını istedi kader bizden,
Yaptığımız kadardık ne fazla ne eksilten..
Suçluluk psikolojisi doğdu zandan,
Hiç yokken hata kurguluyor insan,
Yalnızlığa koşarda yalnız kalamaz insan,
Gün eridikçe manen yalnızlığa mahkum insan..
Kayıt Tarihi : 3.2.2020 11:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/03/icinde-mahkum-insan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!