İçinde hikayem geçen şiir

Hikayemin bu kısmında çok uzak bir şehirden
Bir kahraman alır bildiği bütün yaralarını yanına
Çıkar gelir hüzünün ortasına...
Kelimelerin yakalanıp ta bir şiire konu olmamak için
Sağa sola kaçıştığı bir zamandır
Küçük bir Anadolu şehrinin kaldırımlarına atılacak olan
Acılı fakat gururlu adımlar istanbul'un bağrına kurşun gibi düşer
Dönüp baktığın yerde
Gözyaşı izleri onları ele vermiş
Yüzleri hüzün biçiminde adamlar…

Ve yine bu kısmında anlatıcıyla kahramanın arası limonidir
Yani kahraman artık kimsenin sözünü pek dinlememektedir
Oysa daha uysal birini beklemiştir kader denen
Olamamıştır yine de o.
Çünkü bu aşk denen çok canını yakmıştır
Bir yolun sonuna gelmişken artık
İnceldiği yerden kopsuncudur her şey…

Bittiği yerde kalsıncıdır zaman
Ve elma deyip saklanırken herkes
İkinci bir nebat söylemek işine gelmemiştir anlatıcının
Ve orada
Uzak bir zamanda bitmiştir.

Bilmem ne zaman yaşanmıştır!