Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
HAKLISINIZ ŞAİRİM İNSANLAR EĞER YAZDIKLARI KADAR MUTSUZ, AŞIK YADA DERBEDER OLSALARDI BİR ÇOK LEYLA MECNUN GEÇERDİ TARİHE POETİKA DENEN ŞEY GEÇERLİ SANIRIM FAKAT ŞİİR YORUMU BURDA YAPILDIĞI GİBİ İKİ SATIRLA OLMAZ ZATEN EN 2 A4 DOLUSU YER LAZIMKİ ÜNLÜ YORUM YAZARLARIN YORUMLARINA BAKTIĞIMDA BURDA KOMİK BİR TABLO SÖZ KONUSU KÖRLER SAĞIRLAR DURUMU ŞİİRİNİZ GÜZEL DEYİP SAYGILARIMI SUNUYORUM
O İÇTEKİ KURT FERYADINI YOK EDEBİLSE İNSAN OĞLU NE GÜZELLİKLER YAŞARDI...SEVGİ İLE KALIN.
Tebrikler ederim
İlhâmınız dâim, kaleminiz kavî olsun...
Selâm ve duaile kalın inş
ılık bir Kasım akşamı
üzerinden çok bahar geçti
sessizliği,kimsesizliği seçti…
sessizliği dinledi hep…
içinde hançerlenmiş bir kurt feryadı
tenini delip geçercesine
ve dönüp,
bir kabuğun arkasına sığındı;
sıcak…tatlı..kimsesiz…
kendini dışarıya kapattı
Tebrikler....Saygılarımla..
Manidar ve güzel bir şiir okudum. Tebrikler.
Selam, sevgi ve saygıyla.
Seyfeddin KARAHOCAGİKL
Harika dizeler muhteşem anlatım ....kaleminize sağlık
Sevgili Süleyman bey, bu yürekli dizelerinizi 'Sandy Posey - All Hung Up In Your Gren Eyes ' eşliğinde okudum yüreğimle birlikte.. İkisinide ne çok sevdim bilemezsiniz.. Kaleminize sağlık...
ılık bir Kasım akşamı
üzerinden çok bahar geçti
sessizliği,kimsesizliği seçti…
sessizliği dinledi hep…
içinde hançerlenmiş bir kurt feryadı
tenini delip geçercesine
ve dönüp,
bir kabuğun arkasına sığındı;
sıcak…tatlı..kimsesiz…
kendini dışarıya kapattı…
------Kutlarım Süleyman Bey tam puanımla...
yüreğinize emeğinize sağlık...kaleminiz daim olsun..
saygı ve selamlarımla.
İçinde Hançerlenmiş Bir Kurt Feryadı.........
İÇİNDE HANÇERLENMİŞ BİR KURT FERYADI
mutsuz,pasif,can sıkıntısından bunalmış sinsi şüphe…
nefesi kesildi…sus-pus oldu…
oysa,yüreğinin yarısı halâ onunla…
donuk gözlerle elle tutulacak kadar yoğun bir boşluk
ve hüzün kaplı bir çift buğulu göz
bambaşka bir şehirde bambaşka bir aynada görünmüyordu aksi…
balkona çıkıp,dirseklerini dayadı demirlere
boş vermişlik içinde gidip geldi duyguları
aralara serpiştirdiği suskunluklar,
omzunun üzerinden kaçamak bir bakış attı
kızıl,portakal arası bir gün batımı yaklaşıyordu semâda
içi ürperdi…
ılık bir Kasım akşamı
üzerinden çok bahar geçti
sessizliği,kimsesizliği seçti…
sessizliği dinledi hep…
içinde hançerlenmiş bir kurt feryadı
tenini delip geçercesine
ve dönüp,
bir kabuğun arkasına sığındı;
sıcak…tatlı..kimsesiz…
kendini dışarıya kapattı…
Süleyman Altunbaş
yazmıs oldugunuz bu güzel şiir için yurekten kutlarım ,tebrıkler okunmaya deger şiirlerınız var ayrıca tkr bır kez daha kutluyorum ,kalemınız daım olsun.
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta