Uyuz oldum çocukken vücudum yara oldu,
Suskun idi dillerim çaresizlik içinde
Alay konusu oldun, içine hüzün doldu,
Bu ilkokul yıllarım çaresizlik içinde.
Yaşadığım ömrümü hatırlayıp geçerken,
Dostum ile düşmanı birbirinden seçerken
Huzursuz oluyordum musibetten kaçarken
Belalar dan sollarım çaresizlik içinde.
El evinde çalıştım, yediğim o dayaklar,
Yamalıydı gömleğim çarık sıkar ayaklar,
Birde düşüp kalkarım yerler çukur kayaklar,
Çok ağrıyor kollarım, çaresizlik içinde.
Yaşadığım bu ömür sonu nasıl bitecek?
Af dilerim Rabbimden inşallah af edecek…
Bu dünya bir imtihan, gelen bir gün gidecek,
Karışıktır yollarım, çaresizlik içinde.
Kazim ÖZGÜR 24/Ekim/2005
Kâzım ÖzgürKayıt Tarihi : 10.11.2009 22:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kâzım Özgür](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/11/10/icinde-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!